Parę słów o badaniu

Zapraszam na badania metodą audiometriii obiektywnej, której nazwa fachowa brzmi Audiometria Impedancyjna. Polega ona przede wszystkim na wykonaniu pomiaru ciśnienia w uchu środkowym, zmierzenia odruchów mięśnia strzemiączkowego oraz napięcia błony bębenkowej.

Jako metoda badania słuchu, jest jedną z najczęściej stosowanych, ze względu na niezwykle dużą dokładność podczas badania ucha środkowego.

W skład testów audiometrii impedancyjnej wchodzą:

• tympanometria, będąca pomiarem ciśnienia w uchu środkowym,
• tympanometria szerokopasmowa,
• pomiar odruchu z mięśnia strzemiączkowego,
• testy drożności trąbki słuchowej.

Badanie pozwala na ocenę stanu drożności ucha środkowego, posiadając przy tym bardzo dużą wartość diagnostyczną. Warto przy tym zaznaczyć, iż sama audiometria impedancyjna należy do badań bezinwazyjnych oraz bezbolesnych.

Jak wykonywana jest Audiometria impedancyjna

Badanie wykonywane jest poprzez wprowadzenie od ucha pacjenta niewielkiej sondy, zakończonej dobraną do ucha specjalną nasadką na głębokość 3-5 mm. Ważne jest, by podczas diagnostyki osoba badania zachowała, jak najmniejszą ruchliwość.

• Tympanometria, która jest pomiarem ciśnienia oraz oporu akustycznego, w uchu środkowym. Dokonywana jest poprzez zmianę ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym w taki sposób, aby uzyskać takie samo jakie jest w uchu środkowym.
• Badanie odruchu mięśnia strzemiączkowego, które następuje po podaniu bodźca o częstotliwościach 500, 1000, 2000 i 4000 Hz
• Test drożności trąbki słuchowej poprzez umieszczenie sondy tympanometru w kanale ucha zewnętrznego, w celu zbadania wyjściowego ciśnienia w jamie bębenkowej. Badanie polega na zmianach i pomiarach ciśnienia poprzez akcje pacjenta takie jak zatkanie nosa, przełykanie śliny itp.

Audiometria impedancyjna dla najmłodszych

Ponieważ badanie jest nieinwazyjne i bezbolesne, dlatego zaleca się je dla najmłodszych pociech. Najczęściej dedykowane jest dla dzieci, które cierpią na wadę wymowy, częste infekcje, bóle uszu, astmę, oddychanie przez usta, chrapanie, niedosłuchem, niedrożnością zatok, przerost trzeciego migdałka.

Badanie można nawet wykonywać, podczas snu maleństwa. Czyni to z niego świetne rozwiązanie dla niemowląt i małych dzieci, które mogą odczuwać niepokój, podczas jakichkolwiek wizyt lekarskich. Dzięki temu zatroskane mamy mogą być spokojne o zdrowie maluszka.

Na czym polega tympanometria szerokopasmowa

Tympanometria szerokopasmowa (wideband tympanometry, WBT) jest narzędziem diagnostycznym wchodzącym w skład audiometrii impedancyjnej. Jednym z jej kluczowych elementów jest bodziec akustyczny (tak zwany trzask) mieszczący się w zakresie od 226 Hz do 8000 Hz. Jest to odpowiednio modulowany i generowany sygnał, który pozwala na jednoczesny pomiar impedancji w pełnym zakresie. Daje to możliwość przeanalizowania tego, jak kształtuje się tympanogram dla wybranej przez siebie częstotliwości, bez konieczności zmiany ustawień urządzenia.

Jak to działa? Otóż cały sygnał szerokopasmowy jest analizowany równocześnie pod kątem absorbancji. Mikrofon znajdujący się w sondzie tympanometru, rejestruje, jakie częstotliwości uległy odbiciu, a które zostały pochłonięte przez struktury ucha środkowego. Otrzymany na tej podstawie wykres absorbancji w zakresie od 226 Hz do 8000 Hz. Daje to możliwość obiektywnej oceny dysfunkcji ucha środkowego.

Wyróżniamy następujące rodzaje dysfunkcji ucha środkowego:

• Efuzja lub ujemne ciśnienie płynu za błoną bębenkową — charakterystyczny przebieg krzywej absorbancji rozpoczyna wznoszenie w okolicy 1 kHz i rozpoczyna opadanie nie przekraczając 50% absorbancji samego bodźca.
• Ujemne ciśnienie — krzywa absorbancji rozpoczyna narastanie ok 1 kHz, a moment obniżania przesunięty jest w zakres średnich i wysokich częstotliwości.
• Otoskleroza — przy małych częstotliwościach (poniżej 1-2 kHz) absorbancja zmniejsza się wraz ze wzrostem fiksacji. Krzywa w zakresie do 2 kHz nie będzie płaska w takim samym stopniu, jak przy wyniku dla zmienionego ciśnienia lub płynu w uchu środkowym. Częstotliwości, które są większe niż 1-2 kHz zazwyczaj nie mają większego wpływu.
• Perforacja błony bębenkowej — charakterystyczny jest w tym przypadku głęboki spadek absorbancji w zakresie od 2 do ok 3 kHz. W porównaniu z wynikiem zdrowego ucha absorbancja ogólnie wzrasta, przeważnie w paśmie poniżej 2 kHz. Dzieje się tak, ponieważ ucho środkowe pochłania większość energii. Wzrost absorbancji jest najwyraźniejszy przy najmniejszych perforacjach.
• Rozerwanie łańcucha kosteczek słuchowych — wykres absorbancji ulega dynamicznej zmianie powyżej 1 kHz. Absorbancja ogólnie wzrasta w zakresie częstotliwości poniżej 900 Hz i spada w paśmie częstotliwości od 2,5 kHz do 3,5 kHz.