Otoemisja akustyczna w skrócie

Otoemisja akustyczna należy do badań przesiewowych słuchu, jest wykonywana u wszystkich noworodków, już w drugiej dobie ich życia. Sama otoemisja to odpowiedź komórek słuchowych ślimaka na impuls lub trzask z sondy tonalnej.

Warto wiedzieć, że otoemisja występuje nie tylko u noworodków, lecz wszystkich osób — niezależnie od wieku, które nie nie miały wcześniej problemów ze słyszeniem. Wskazania do badania otoemisji akustycznej:

• diagnostyka szumów usznych
• monitorowanie zmian słuchu po zastosowaniu leków ototoksycznych
• badanie przesiewowe słuchu u niemowląt
• ocena stanu ucha wewnętrznego
• wykrywanie głuchoty czynnościowej
• topodiagnostyka uszkodzeń słuchu

Dlaczego warto wykonać otoemisję akustyczną?

Ponieważ jest łatwą, obiektywną i bezinwazyjną metodą diagnostyczną pozwalającą ocenić czynności ślimaka potwierdzając, że komórki słuchowe pracują prawidłowo. Samo zarejestrowanie otoemisji, nie pozwala wnioskować o prawidłowym funkcjonowaniu dalszych części układu słuchowego, jednak pozwala wykluczyć część przyczyn niedosłuchu.

Jako metoda diagnostyczna, oferuje ona rzetelne dane, jednakże należy zwrócić uwagę na potencjalne czynniki ograniczające. Mogą nimi być nieprawidłowe upowietrznienie ucha środkowego oraz zaburzony układ przewodzący, który powinien gwarantować dotarcie dźwięku do ucha wewnętrznego. Zaburzenie ciśnienia w jamie bębenkowej i w przewodzie słuchowym zewnętrznym również może mieć wpływ na parametry odpowiedzi otoemisji akustycznej.

W związku z powyższym należy mieć na uwadze, iż w trakcie badania można nie stwierdzić otoemisji akustycznej. Nie musi to jednak świadczyć o utracie słuchu u dziecka. W przypadku noworodków zdarza się, że pomieszczenie, w którym wykonywano badanie, mogło być nieszczelne, tudzież błona łożyska matki lub płyn owodniowy zatykały kanał słuchowy. Podobnie sprawa wygląda, podczas wszelkiego rodzaju przeziębień lub zapalenia ucha środkowego, co również mogło zakłócić badanie.