Starczy ubytek słuchu

Presbycusis, czyli starczy ubytek słuchu związany jest z wiekiem. To powolny, lecz skumulowany proces starzenia się słuchu. Jest to progresywna, dwustronna, symetryczna utrata słuchu mózgowo-rdzeniowego, wiążąca się również z ubytkami słuchu przy wyższych częstotliwościach. Najczęściej efekt starzenia się organizmu, które pojawiają się w wielu tkaniach. Wiele osób już po 60 roku życia czuje obniżony standard życia związany z funkcjonowaniem oraz reakcjami swojego organizmu, który jest coraz bardziej powolniejszy. Z badań opracowanych przez ośrodki kliniczne wynika, że narząd słuchu i związane z nim zaburzenia zajmują pierwsze miejsce.

Głuchota starcza obejmuje osoby pomiędzy 65 a 75. rokiem życia, najczęstszym z objawów jest upośledzenie percepcji dźwięków o wysokiej częstotliwości (powyżej 4000 Hz). Zaś najdłużej słuch pozostaje bez upośledzeń dla tonów poniżej 1000 Hz. Czynnikami ryzyka, które wpływają na słuch to styl życia, zażywane niektórych leków, przewlekły stres, palenie tytoniu, nadciśnienie czy przebyte choroby, w tym zakażenia. Badacze odkryli, że upośledzenie słuchu w wieku starczym spowodowane jest fizjologicznym rozrostem kości (nawarstwianie kostne w obrębie dna przewodu słuchowego wewnętrznego), które doprowadzają do mechanicznego zaciskania włókien i zaniku nerwu ślimakowego.

Do najczęstszych objawów starczego ubytku słuchu należą:

  • problemy ze słyszeniem dźwięków niskich i wysokich
  • problem ze rozumieniem mowy
  • zmiana stylu prowadzenia rozmowy i chęci interakcji
  • problemy z orientacją
  • brak pewności siebie i wycofanie się
  • pojawiające się zawroty głowy i szumy uszne

Można wymienić cztery typy głuchoty starczej na podstawie zebranych danych audiometrycznych – uczuciową, nerwową, metaboliczną oraz mechaniczną. Zmiana uczuciowa zależy od zaniku komórek zmysłowych i dotyczy ubytku dla tonów wysokich, zaś zmiana nerwowa obejmuje wszelkie zmiany zwyrodnieniowe dotykające zwoju ślimaka oraz włókien nerwowych, co stanowi o złym rozumieniu mowy. Z kolei badacze zmiany metaboliczne uważają jako defekt biochemicznych i biochemicznych procesów, które zachodzą w uchu wewnętrznym, co prowadzi do zmian ślimaka oraz nerwu słuchu. To dotyczy też zmian mechanicznych związanych z zaburzeniem ukrwienia.

Zmiany cofania w narządzie słuchu najczęściej występują w ostatniej dekadzie życia i dotyczą części przewodzącej i odbiorczej. Głuchota zwykle obejmuje zmiany w uchu wewnętrznym. Z badań wynika, że starczy ubytek słuchu częściej dotyka mężczyzn niż kobiet. Presbycusis wywołuje zmiany wsteczne i zwyrodnieniowe w poszczególnych odcinkach ośrodka słuchu, a u osób starszych pogarsza się także lokalizacja słuchowa. Niestety nie ma jednoznacznych dowodów, czy powyższe zmiany toczą się w pniu mózgu, czy uchu wewnętrznym.

Farmakologiczne leczenie w tym przypadku nie wchodzi w grę, jedynym ratunkiem, jaki obecnie zna medycyna – są aparaty słuchowe, które dzięki najnowszym technologią mogą ułatwić codzienne funkcjonowanie i sprawdzą się u osób z ubytkiem słuchu.